Katar u psa, podobnie jak i u ludzi, nie zawsze jest symptomem choroby i może pojawić się z wielu przyczyn np. alergii. Dość częstym zjawiskiem jest także katar wsteczny u psa, który potrafi przestraszyć niejednego opiekuna. Dlaczego psu kapie z nosa? I co robić, kiedy pies ma katar?
Katar u psa – jakie są jego objawy?
Czy pies może mieć katar? To pytanie, które zadaje sobie nie jeden właściciel czworonoga. Okazuje się, że pies, tak samo jak i człowiek, również może mieć katar. Psi katar ma różne podłoża. Pojawia się w wyniku:
- przeziębienia – katar u psa najczęściej wynika z przeziębienia, a dokładnie z nieżytu błony śluzowej nosa, który jest skutkiem infekcji wirusowej lub bakteryjnej. Można zaobserwować wtedy również zatkany nos u psa, gorączkę, zmęczenie, a także kichanie oraz kaszel,
- reakcji alergicznej na różne alergeny – pies ma katar również wtedy, gdy jest na coś uczulony. To tzw. katar sienny, za który odpowiadają głównie pyłki roślin. W fazie wczesnowiosennej są to pyłki brzozy, leszczyny oraz olchy. W okresie wczesnoletnim za katar u psa mogą odpowiadać pyłki żyta, trawy oraz wierzchliny. Natomiast późnym latem są to pyłki chwatów. Psi katar sienny najczęściej dotyka rasy psów, takie jak: teriery szkockie, teriery walijskie, dalmatyńczyki, foksteriery, buldogi francuskie, buldogi angielskie, shar pei, bulteriery, a także mopsy,
- ciała obcego w nosie – w takiej sytuacji wydzielina z nosa jest wymieszana ze śluzem oraz krwią. Leci również woda z nosa u psa.
Psi katar nie jest trudny do rozpoznania. Najczęściej pojawiają się takie objawy jak:
- zatkany nos u psa,
- kichanie,
- kaszel,
- gorączka,
- utrata apetytu,
- osowiałość,
- trudności w oddychaniu.
Zatkany nos u psa – na co zwrócić uwagę?
Jeśli pies ma katar, to przyczynę najłatwiej rozpoznać na podstawie jego koloru oraz konsystencji. W przypadku, gdy leci jasna woda z nosa u psa, a właściwie przezroczysta, to najprawdopodobniej mamy do czynienia z infekcją wirusową albo alergią. Lepki i ciągnący katar u psa to zazwyczaj infekcja bakteryjna albo grzybiczna. Natomiast jeśli pies kaszle i charczy, ma odruchy wymiotne, a dodatkowo występuje kaszel, a nawet i pojawia się krwotok z nosa, przyczyna może być o wiele poważniejsza i wiązać się chorobą.
Dlatego należy niezwłocznie udać się do kliniki weterynaryjnej, aby zbadać pupila. Jeśli psi katar nie ustępuje w ciągu kilku dni lub nasila się, nie bagatelizuj go i udaj się do lekarza weterynarii. Jeżeli zatkany nos u psa i wydzielina są łagodne, wystarczy domowe leczenie. W przypadku, gdy przyczyną są alergeny, należy zminimalizować je w otoczeniu pupila. Przy alergii pokarmowej trzeba zmienić dietę. Jeśli psi katar jest łagodny, wystarczy leczenie w domu. W przypadku, gdy zatkany nos u psa i wydzielina są spowodowane alergią, należy zminimalizować alergeny.
Przez pierwsze tygodnie podaje się karmę z białkiem hydrolizowanym. Wraz z upływem czasu powoli wprowadza się pojedyncze produkty, aby zaobserwować, który składnik jest przyczyną problemu. Natomiast przy alergii na pyłki postaraj się wychodzić z psem na dwór, gdy poziom pyłków będzie nieco niszczy, najlepiej w południe.
Katar u szczeniaka – jak wygląda?
Psi katar występuje niezależnie od wieku czworonoga. Katar u szczeniaka jest bardziej uciążliwy. Ponadto, odporność u młodych psów jest niższa, dlatego katar u szczeniaka może prowadzić do poważnych konsekwencji. Jeśli jest on bardzo obfity, lepki, nieprzejrzysty, utrzymuje się przez 2-3 dni lub pogorsza i towarzyszą mu inne objawy, koniecznie skonsultuj się z lekarzem weterynarii.
Zbada pupila, określi przyczynę kataru, a następnie wdroży odpowiednie leczenie. oczywiście może okazać się, że to nic groźnego. jednak lepiej dmuchać na zimne. Zwłaszcza, że nieleczony katar u szczeniaka może prowadzić do wielu powikłań m.in. zakażenia grzybicznego lub bakteryjnego, co zagraża zarówno zdrowiu, jak i życiu czworonoga. Taka sama reakcja powinna być w przypadku psów dorosłych, które również mają obniżoną odporność.
Katar wsteczny u psa – jak go rozpoznać?
U psa występuje również katar wsteczny, znany również jako kichanie wsteczne. W języku angielskim określa się go jako „reverse sneeze” oraz „reverse sneezing in dogs”. Ten rodzaj kataru to symptom, który pochodzi ze strony układu oddechowej. Katar wsteczny u psa pojawia się głównie u ras predysponowanych.
Są to małe rasy psów oraz rasy brachycefaliczne, czyli te, które mają spłaszczoną kufę m.in. mopsy, buldogi francuskie i angielskie czy pekińczyki. Kichanie wsteczne powoduje skurcz krtani i podniebienia miękkiego. Natomiast nazwa związana jest z tym, że pies zamiast wydychać powietrze, szybko i energicznie je wdycha. Najczęściej objawia się:
- odruchem wymiotnym,
- charakterystycznymi dźwiękami,
- parskaniem.
Atak trwa od kilku sekund do zazwyczaj dwóch minut. Później pies wraca do normalnego funkcjonowania. Nie ma problemu, aby odróżnić normalny psi katar od kichania wstecznego.
Woda z nosa u psa – co może oznaczać?
Jeżeli Twojemu psu kapie z nosa, należy znaleźć przyczynę. W sytuacji, gdy pies ma katar i towarzyszą mu inne objawy, takie jak kaszel, gorączka to prawdopodobnie pupil złapał infekcję. Woda z nosa psa może być również objawem alergii, a także obecności ciała obcego w nosie. Dlatego nigdy nie wolno bagatelizować kataru, nawet najmniejszego. Nie traktuj kataru jako objaw, który kataru jako zwykłego przeziębienia, które minie. Pamiętaj również o kilku innych ważnych zasadach:
- Nigdy nie podawaj pupilowi na własną rękę leków ludzkim. Tobie mogą pomóc, ale czworonóg nie może ich dostawać.
- Psie choroby wymagają kontroli lekarza weterynarii.
- Możesz podawać pupilowi suplementy, wspierające odporność, ale tylko po konsultacji z lekarzem weterynarii.
Pies ma katar i charczy – co zrobić w tej sytuacji?
Jeśli pies ma katar i charczy, nie chce jeść i jest osowiały, należy udać się do gabinetu weterynaryjnego, aby weterynarz go dokładnie zbadał. Lekarz sprawdzi gardło, węzły chłonne, osłucha dolne i górne drogi oddechowe, zmierzy temperaturę i rzuci okiem na wydzielinę z nosa. Na tej podstawie postawi diagnozę i zleci wykonanie potrzebnych badań dodatkowych np. badanie krwi, badanie RTG, a także wymaz. Leczenie dostosuje do stanu pacjenta i stopnia zaawansowania choroby.
