Nieswoiste zapalenia jelit u psów (IBD) – czym są? Objawy i charakterystyka

IBD u psów, czyli nieswoiste zapalenie jelit to nawracające i przewlekłe zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego. To problem, z którym boryka się coraz więcej czworonogów, a sama przyczyna IBD u psów nie jest znana.

Nieswoiste zapalenia jelit u psa (IBD) u psa – czym są?

Nieswoiste zapalenie jelit u psa (inaczej IBD u psów) to grupa przewlekłych chorób, które charakteryzują się nawracającymi oraz długotrwałymi patologiami ze strony układu pokarmowego, które pojawiają się w postaci zaburzeń wchłaniania w jelitach, nieprawidłowa motoryką jelit i żołądka. IBD u psa wiąże się ze zmianami histopatologicznymi i strukturalnymi w błonie śluzowej jelit cienkich oraz grubych, które przybierają postać komórkowych nacieczeń w okolicach blaszki właściwej.

Na podstawie przeprowadzonych badań, u chorych czworonogów zauważono wzmożoną aktywację monocytów, limfocytów T oraz makrofagów, będących źródłem cytokin, które wpływają na przebieg reakcji immunologicznej. Jednak do te pory nie wiadomo, w jaki sposób układ odpornościowy decyduje o reakcji na dany antygen lub pozostawienie go. Badania również pokazują, że flora bakteryjna, która kolonizuje jelito grube u psów ze stwierdzonym nieswoistym zapaleniem jelit, dominują pałeczki Escherichia coli.

Co więcej, ich liczba jest o wiele wyższa niż liczba innych gatunków bakterii beztlenowych oraz tlenowych to tzw. przerost flory bakteryjnej u psa. Można zakładać, że choroba pojawia się w skutek zaburzenia funkcji układu immunologicznego wobec składników prawidłowej flory jelitowej. Gdy następuje zwiększona przepuszczalność błony śluzowej, to może zostać przełamany stan tolerancji immunologicznej. W sytuacji, gdy spada ilość bakterii probiotycznych i wzrasta liczba chorobotwórczych drobnoustrojów, czyli zaburza się skład flory jelita, może dojść do powstania odczynu zapalnego.

Warto tu dodać, że prawidłowa flora bakteryjna to mieszanina bakterii beztlenowych, względnie beztlenowych, a także tlenowych, które są nieodłączną częścią jelita cienkiego. Mają wpływ na jego parametry czynnościowe, do których zalicza się chociażby motorykę jelita, odnowę enterocytów czy też wielkość kosmków. Zawarte bakterie pełnią bardzo ważne funkcje. Przede wszystkim wpływają na prawidłowe trawienie oraz wchłanianie aminokwasów, tłuszczów, węglowodanów oraz witamin. Niestety czynnik inicjujący IBD u psa nadal jest nieznany. W związku z  tym zarówno diagnostyka, jak i leczenie schorzenia stanowi spory problem.

Nieswoiste zapalenie jelit występuje w kilku rodzajach. Najczęściej jest to:

• limfocytarno-plazmocytarne zapalenie jelit cienkich (LPE),
• limfocytarno-plazmocytarne zapalenie jelit cienkich i okrężnicy,
• limfocytarno-plazmocytarne zapalenie okrężnicy u psa (LPC)
• eozynofilowe zapalenie żołądka, jelit cienkich i okrężnicy (EGE).

Chore jelita u psa – objawy

Objawy IBD u psa są zróżnicowane. Zależą przede wszystkim od dotkniętego odcinka przewodu pokarmowego. U pupila można zauważyć takie symptomy jak:

• przewlekła biegunka,
• wymioty,
• brak apetytu,
• utrata masy ciała,
• obecność krwi i śluzu w kale,
• częste mlaskanie, lizanie np. dywanów,
• zgaga / refluks.

Warto jednak pamiętać, że objawy IBD u psa są indywidualne. Nie u każdego czworonoga pojawią się wszystkie.

Rozpoznanie zapalenia jelit u psa

Ze względu na brak znajomości przyczyny IBD u psa, rozpoznanie schorzenia nie jest łatwym zadaniem. Jej rozpoznanie jest wynikiem wykluczenia innych chorób. lekarz weterynarii w pierwszej kolejności będzie chciał wykluczyć wszelkie możliwe przyczyny objawów klinicznych. W związku z  tym przeprowadzi z Tobą dokładny wywiad. Bardzo ważne jest, abyś powiedział mu o wszystkich zmianach, jakie zauważyłeś u pupila. Ponadto, dokona pełne badanie kliniczne oraz zleci wykonanie niezbędnych badań dodatkowych m.in. badanie krwi, badanie parazytologiczne kały. Może również zadecydować o wykonaniu biopsji błony śluzowej jelita. Dzięki temu będzie mógł zobaczyć zmiany histopatologiczne, które się tam znajdują.

Badanie wykonuje się przy znieczuleniu zwierzęcia, dlatego wymaga wcześniejszej konsultacji weterynaryjnej. Natomiast przebieg leczenia zależy od stopnia nasilenia choroby. W wielu przypadkach rozpoczyna się od diety eliminacyjnej. Wprowadza się m.in. nowe, wcześniej niestosowane źródła białka albo białko hydrolizowane. Taki zabieg ma na celu zmniejszenie reakcji zapalnej w jelicie. Zdarza się jednak, że wdrożenie diety nie wystarczy i należy wdrożyć leczenie farmakologiczne. Lekarz weterynarii zaleci antybiotyki albo leki przeciwzapalne. Weterynarz może zalecić także stosowanie probiotyku. Dzieje się tak, ponieważ przy IBD u psa najcześciej występuje przerost flory bakteryjnej u psa.

Dzięki podawaniu probiotyków do ustnie, do organizmu psa dostają się żywe kultury bakterii, wykazujące działanie antagonistyczne w stosunku do patogennych bakterii. Probiotyki zaleca się podawać również po ustaniu objawów przez około 3 miesiące. Pamiętaj jednak, ze probiotyki przeznaczone dla ludzi, nie nadają się dla czworonogów. Pupilowi trzeba podać preparaty, które są dedykowane dla zwierząt. Psy, u których stwierdzono nieswoiste zapalenie jelit, dostają również wsparcie w postaci suplementacji. Jeżeli stan pacjenta jest dobry, to wystarczy podawanie mu kory wiązu oraz L-glutaminy. W przypadku niedoborów wprowadza się dodatkową suplementację, która lekarz weterynarii dobiera na podstawie wyników badań.

Wirusowe zapalenie jelit u psa – na czym polega?

Wirusowe zapalenie jelit u psa spowodowane jest:

• Parwawirozą – pierwszymi symptomami tej choroby jest ospałość oraz apatia. Zwierzę niechętnie je i pije, a następnie pojawia się biegunka oraz wymioty. Wbrew pozorom choroba to dotyczy nie tylko szczeniąt, ale również dorosłe psy, u których zaniedbano profilaktykę. W skrajnych przypadkach dochodzi do zaburzeń pracy szpiku kostnego, co prowadzi do spadku odporności i zapalenia wsierdza. To z kolei może skutkować śmiercią.
• Koronawirozą – to zaraźliwa choroba.
• Nosówką – chorobę tą wywołuje wirus nosówki psów i stanowi jedną z najgroźniejszych wirusowych chorób psów.

Objawy wirusowego zapalenia jelit u psa

Do głównym objawów wirusowego zapalenia jelit zalicza się powracające biegunki oraz wymioty. Pies nie ma chęci jeść ani pić, a do tego możesz usłyszeć przyspieszoną perystaltykę i burczenie w brzuchu. Rzadko występuje gorączka czy ból brzucha. Pamiętaj, że im pupil więcej wymiotuje i się wypróżnia, tym większe ryzyko odwodnienia. Skontaktuj się z lekarzem weterynarii, a najlepiej udaj się do gabinetu weterynaryjnego, kiedy zaobserwujesz następujące symptomy:

• uporczywą biegunkę,
• obfite wymioty,
• ból brzucha,
• utratę apetytu,
• gorączkę,
• zasłabnięcia,
• czerwone lub czarne stolce
• apatię.

Lekarz przeprowadzi z Tobą wywiad, zbada psa, w razie konieczności zleci badania niezbędne do postawienia diagnozy. Jeśli pies będzie odwodniony, może podać mu kroplówkę. Z

Niedrożność jelit u psa

Niedrożność jelit u psa polega na częściowym lub całkowitym zatrzymaniu treści pokarmowej. Wyróżnia się dwie przyczyny niedrożności:

1. Mechaniczna, która powstała w wyniku zatkania lub zadzierzgnięcia. Jej przyczyną jest często połknięte ciało obce np. kawałek drewna, sznurek, zabawka, kamień czy fragmenty tkanin. A w przypadku zadzierzgnięcia to m.in. wgłobienie lub skręt jelit, niedrożność na tle zrostów pooperacyjnych, przepukliny wewnętrznej: przeponowa i kroczowa, a także zewnętrznej m.in. pępkowa.
2. Czynnościowa – najczęściej pojawia się w wyniku zapalenia otrzewnej na tle perforacji przewodu pokarmowego,

Natomiast ze względu na umiejscowienie niedrożność jelit u psa dzieli się na wysoką lub niską. Objawy kliniczne niedrożności zależą od umiejscowienia, stopnia i czasu trwania niedrożności. Zalicza się do nich: ból brzucha, biegunkę, wymioty, powiększoną jamę brzuszną, nieprawidłową postawę. Niedrożność jelit u psa może objawiać się także odwodnieniem oraz utratą masy ciała, zmniejszoną częstością oddawania kału czy też widoczną krwią w stolcu. Nieleczona niesie za sobą przykre konsekwencje. Dlatego bardzo ważne jest jak najszybsza wizyta w klinice weterynaryjnej. lekarz weterynarii zbada czworonoga i postawi diagnozę. Następnie wdroży odpowiednie leczenie. Rokowania są dobre, o ile nie dojdzie do zapalenia otrzewnej.

Krwotoczne zapalenie jelit u psa – na czym polega?

Krwotoczne zapalenie jelit u psa to choroba przewodu pokarmowego. Niestety dokładna przyczyna problemu nie jest znana. jednak jest kilka czynników, które sprzyjają jej powstaniu. Należą do nich m.in.:

• choroby o podłożu immunologicznym,
• urazy,
• pasożyty oraz bakterie jelitowe,
• wrzody oraz guzy przewodu pokarmowego,
• ciała obce.

Krwotoczne zapalenie jelit u psa objawia się:

• krwistą biegunką,
• osowieniem,
• utratą apetytu,
• wymiotami,
• bólem brzucha
• spadkiem masy ciała,
• odwodnieniem.

Diagnozy choroby dokonuje się na podstawie dokładnego wywiadu z opiekunem, objawów klinicznych oraz wyników niezbędnych badań.

Enteropatia białkogubna u psa

Ciężka oraz przewlekła postać IBD u psa związana jest z enteropatią białkogubną. Enteropatia białkogubna u psa stanowi zespół objawów klinicznych, które wiążą się z utrata białek osocza do światła jelit. U czworonogów, które chorują na EB można zaobserwować przede wszystkim:

• spadek masy ciała będący wynikiem zaniku mięśni i tkanki tłuszczowej,
• biegunka,
• wymioty.

SIBO u psa – na czym polega to schorzenie?

SIBO u psa, czyli przerost floty bakteryjnej u psa, to zaburzenie, które powoduje zwiększona liczba bakterii tworzących florę jelit albo zmiany w jej składzie. Skrót SIBO wywodzi się z angielskiej nazwy jednostki chorobowej, która brzmi “small intestinal bacterial overgrowth” Wśród ras predysponowanych wymienia się:

• Owczarki niemieckie,
• Golden retrievery,
• Labradory,
• Shar peie,
• Rottweilery,
• Collie.

SIBO u psa objawia się głównie zmniejszeniem masy ciała nawet wtedy, gdy nie występuje utrata apetytu. Apetyt może być albo osłabiony, albo wzmożony. U psów pojawia się także biegunka, wzdęcia, a także przelewanie w jelitach. Symptomy mogą mieć stałe natężenie, nasilać się, a nawet i cofać. Jeżeli mamy do czynienia z wtórnym SIBO, to do wymienionych objawów mogą dołączyć te, które związane są z podstawową chorobą. Przerost flory bakteryjnej u psa diagnozuje się poprzez określenie stężenia kobalaminy (czyli witaminy B12) oraz kwasu foliowego (witaminy B9) w surowicy krwi. W przypadku, gdy występuje SIBO u psa, w badaniu widoczne będzie znaczne obniżenie stężenie witaminy B12, przy jednoczesnym podwyższonym stężeniu kwasu foliowego. Lekarz weterynarii dokonuje diagnozy głownie poprzez wykluczenie innych schorzeń, takich jak niewydolność trzustki, zlecając badanie poziomu TLI w surowicy krwi .

Zapalenie okrężnicy u psa – czym się objawia?

Zapalenie okrężnicy u psa, która objawia się:

• miękkimi i rzadkimi odchodami,
• obecnością świeżej krwi w odchodach,
• bólem przy wypróżnianiu,
• zaburzeniami apetytu,
• wahaniami masy ciała,
• wzdęciami,
• bólem brzucha.

Symptomy choroby pojawiają się nagle. Zapalenie okrężnicy u psa może być wynikiem nieodpowiedniego jedzenia. W takiej sytuacji należy znaleźć odpowiednią karmę, która problem rozwiąże. Inną przyczyną może być stres, a także i pasożyty. W związku z  tym przed rozpoczęciem leczenia, lekarz weterynarii wykona badanie w kierunku pasożytów, a także badanie cytologiczne kału.