Dogoterapia cieszy się niesłabnącą popularnością wśród chorych osób. Nic dziwnego. Pies terapeuta to doskonała forma wsparcia leczenia oraz rehabilitacji. Jakie rasy psów do dogoterapii nadają się najlepiej? Oraz jakie cechy posiadają psy terapeutyczne?
Dogoterapia – na czym polega?
Dogoterapia to nic innego jak terapia z psem. Wykorzystuje się ją jako formę wsparcia leczenia oraz rehabilitacji osób niepełnosprawnych. W niektórych przypadkach pies terapeuta jest jedyną możliwą formą leczenia.
Chorzy, a przede wszystkim dzieci, nie są chętnie do wizyt u lekarza, ponieważ wywołują u nich negatywne emocje, co dobija się na ich psychice. Natomiast zabawa z psem stanowi dla nich nie tylko wsparcie leczenia, ale przede wszystkim rekreację. Dogoterapia składa się z kilku etapów:
Spotkanie z psem
Pierwszy etap polega na spotkaniu z czworonogiem i wzajemnym dotarciem. Pacjenci głaszczą psa, próbują się zbliżyć do niego, a także poznają jego osobowość. Oczywiście cały proces przebiega pod okiem doświadczonych instruktorów i trenerów. Psy do dogoterapii muszą być odpowiednio wyszkolone oraz posiadać pewne cechy.
Edukacja z psem
Jeśli pacjent zapozna się z psem, rozpoczyna się etap edukacyjny. Odbywa się on przeważnie w kilkuosobowych grupach. Dzięki temu pacjenci dodatkowo przyswajają się do uczestnictwa w społeczeństwie.
Psy terapeutyczne pomagają wykonywać powierzone zadania, motywują do nauki i rozwiązywania powierzonych zadań. Dzięki stworzeniu przyjaznych warunków zwiększa możliwość przyswojenia wiedzy i chęć wykonania poleceń.
Terapia z psem
Składania się z zestawu ćwiczeń, które są ukierunkowane na konkretny cel rehabilitacyjny. Tworzone są przy pomocy lekarza lub rehabilitanta prowadzącego. W związku z tym terapia dopasowywana jest indywidualnie do uczestnika dogoterapii.
Pies terapeuta – jaki powinien być?
Psy terapeutyczne są starannie wyselekcjonowanie, a także specjalnie wyszkolone. Pies do dogoterapii powinien być przede wszystkim:
Przewidywalny
Oczywiście da się wyszkolić niemalże każdego czworonoga w kwestii poleceń, odpowiedniego zachowania, odwrażliwienia na dotyk, jednakże nie jesteśmy w stanie przewidzieć wszystkich reakcji. Psy do dogoterapii muszą być tak przewidywalne, że można im całkowicie zaufać i mieć pewność, że niezależnie od wydarzenia, zwierzę zawsze zachowa spokój i nie będzie osób pokrzywdzonych.
Społeczny
Psy terapeutyczne mają kontakt z ludźmi. W związku z tym pies do dogoterapii powinien lubić kontakt z obcymi ludźmi, bycie dotykanym i zabawę. Nie wystarczy, aby był to pieszczoch w gronie rodzinny, ale również i poza nią.
Posłuszny
Pies do dogoterapii powinien wykazywać odruchowe zachowania, które mają wpływ na bezpieczeństwo zajęć. Dlatego jedną z głównych cech, jaką musi posiadać, jest rozumne posłuszeństwo.
Rasy psów do dogoterapii – jakie są najlepsze?
Predysponowane rasy psów do dogoterapii to:
- Labradory,
- Golden Retrivery,
- Alaskan Malamute,
- Samojed,
- Nowofunland,
- Siberian Husky,
- Cavalier King Charles Spaniel,
- Beagle.
Warto mieć na uwadze, że psy do dogoterapii mogą być także innych ras. Co więcej, Polskie Towarzystwo Kynoterapeutyczne dopuszcza do egzaminu nawet kundelki, jeżeli nie są one mieszańcami ras agresywnych.
Najważniejsze jest, aby pies do dogoterapii posiadał odpowiednie cechy. Nie ma więc reguły, że tylko i wyłącznie osobniki wyżej wymienionych ras sprawdzą się jako pies terapeutyczny. Może zdarzyć się, że szczeniak rodziców, którzy pracują w dogoterapii, nie będzie nadawał się do bycia terapeutą.
Psy do dogoterapii – jak wygląda egzamin?
Każdy czworonogów, który będzie uczestniczył w dogoterapiii, musi zdać egzamin w Polskim Towarzystwie Kynoterapeutycznym. Małe rasy psów muszą mieć skończone 12 miesięcy, a duże 14 miesięcy. Jednak nie na tym koniec. Każdy pies terapeutyczny musi ponownie odbyć egzamin, co 12 miesięcy, aby potwierdzić certyfikację PTK.
Egzaminy podzielone są na dwie części:
- Ogólna – obejmują zadania z zakresu Podstawy Posłuszeństwa m.in. polecenia siad, równaj, zostań, waruj, samokontrolę psa w trakcie rozmowy oraz powitania z sędzią, akceptację innego osobnika tego samego gatunku, konsumowanie przysmaków na sygnał, a także spokojną reakcję na nieprzewidziane wydarzenie,
- Specjalistyczna – zależy ona od wybranej specjalności. Obejmuje szereg działań, których celem jest sprawdzenie reakcji czworonoga na dotyk, dźwięk, a także akceptację bezpośredniego kontaktu, odgłosów chorych, sprzętu medycznego, prezentacja trików i zabaw edukacyjnych.
Wyróżnia się trzy specjalności, które różnią się od siebie stopnień trudności.
- Spotkanie z psem – nie ma bezpośredniego kontaktu między psem a człowiekiem, a jedynie są bodźcie w postaci ludzi, dźwięków i ruchu.
- Edukacja z psem – mamy do czynienia nie tylko z bodźcami jak dźwięk. Ruch, ale również dochodzi do bezpośredniego kontaktu między czworonogiem a człowiekiem.
- Terapia z psem – pies ma do czynienia z wieloma bodźcami, w tym z dźwiękiem sprzętu medycznego, ludźmi o kulach i na wózkach, zapachem leków oraz środków dezynfekujących, oraz odgłosami cierpiących osób, niepełnosprawnymi dziećmi i dorosłymi oraz dźwiękami maszyn.
