Nie ma najmniejszej wątpliwości, że pies to najlepszy przyjaciel człowieka. Należy jednak pamiętać, że zwierzę to ogromny obowiązek. Trzeba z nim wychodzić na spacery, karmić, zabierać na kontrolne wizyty do lekarza weterynarii. Ponadto, obecność psa wiąże się z codziennym odkurzaniem, aby pozbyć się psiej sierści. Chyba, że wybierzesz psy które nie gubią sierści. Sprawdź rasy psów które nie linieją.
Dlaczego psy gubią swoją sierść?
Sierść u psa pełni funkcją termoregulacyjną. Oznacza to, że zwierzę nie przegrzewa się latem, a zimą nie marznie. Ponadto, chroni czworonoga przed:
- szkodliwym promieniowaniem UV,
- bakteriami,
- czynnikami chemicznymi,
- urazami mechanicznymi.
Warto dodać, że pies gubi swoją sierść, co bez wątpienia jest sporym wyzwaniem dla każdego właściciela. Linienie u psów to całkiem naturalny proces. Zazwyczaj ma to miejsce dwa razy do roku, wiosną oraz jesienią. Wtedy to okrywa włosowa pupila zmienia się, a tym samym przystosowuje się do warunków pogodowych. Dzieje się tak, aby futrzany przyjaciel mógł dostosować temperaturę ciała do temperatury powietrza, a tym samym zapewnić sobie komfort. Do czynników stymulujących wymianę okrywy włosowej, zalicza się:
- czynniki wewnętrzne, takie jak stan zdrowia, sposób odżywiania oraz hormony,
- czynniki zewnętrzne, takie jak temperatura otoczenia, przyjmowane leki oraz długość dnia.
Coraz częściej można zaobserwować, że pies gubi sierść przez cały rok. Ma to związek z przebywaniem w ogrzewanych miejscach. Według badań na linienie wpływają zmiany światła w środowisku, które otacza psa. Jeżeli zwierzę spędza sporo czasu w mieszkaniu, to sztuczne oświetlenie ma negatywny wpływ na naturalny zegar biologiczny czworonoga. To z kolei przyczynia się do zwiększenia częstotliwości linienia.
Wpływ na częstotliwość i intensywność linienia ma gospodarka hormonalna. Można zaobserwować, że suki wykazują większą tendencję do gubienia sierści. Ma to związek z cyklem rozrodczym. Część suk traci sierść przed cieczką, a część zaraz po.
Jak często psy linieją?
Częstotliwość linienia to kwestia indywidualna. Zależy m.in. od rasy czworonoga, a także rodzaju jego sierści. Jeżeli zdarzy się, że pies linienie zbyt mocno i długo, warto skonsultować się z lekarzem weterynarii. Może okazać się, że jest to symptom poważnych problemów zdrowotnych.
Całkowite wyłysienie, świąt czy łysienie miejscowe mogą sygnalizować alergie, pasożyty, procesy zapalne oraz grzybiczne. W takiej sytuacji weterynarz przeprowadzi z Tobą dokładny wywiad, zbada psa oraz skieruje na badania, aby postawić diagnozę. Na jej podstawie wdroży odpowiednie leczenie, a także podpowie nam, jakie suplementy diety oraz produkcji do pielęgnacji stosować, aby pozbyć się problemu.
Psy które nie gubią sierści
Wyróżnia się rasy psy które nadmiernie linieją np. labradory, a także psy które nie gubią sierści. Są to głównie rasy miniaturowe, takie jak maltańczyki, yorkishire terier, ale również i większe np. sznaucer olbrzymi czy pudel. Dlatego decydując się na zakup lub adopcję futrzanego przyjaciela, warto zastanowić się, czy gubienie sierści będzie dla Ciebie uciążliwe. Jeżeli tak, to zastanów się nad tymi rasami, które nie mają tendencji do linienia.
Psy które nie linieją, uważane są za rasy hipoalergicznie. Niestety trzeba mieć świadomość, że nie każdy pupil będzie całkowicie bezpieczny dla alergika. W większości przypadków wybór psa nie liniejącego rozwiązuje problem. Niekiedy jednak zdarza się, że nawet w sytuacji, gdy pies nie linieje, to alergia nie ustępuje. Dzieje się tak, ponieważ alergenem jest nie sama sierść, co ślina i naskórek. Jeżeli obawiasz się, że posiadanie czworonoga może wywołać reakcję uczuleniową, skonsultuj się ze swoim lekarzem i zapytaj, czy to na pewno dobry pomysł.
12 ras psów które nie linieją
Istnieją rasy psów, które nie linieją. Jeżeli zależy Ci na tym, aby pies nie gubił sierści, warto zastanowić się nad jedną z poniższych ras:
Maltańczyk
Maltańczyk to jedna z najchętniej wybieranych ras. Nic dziwnego. Ten słodki psiak uważany jest za psa hipoalergicznego. W związku z tym wybierany jest przez osoby, które alergików. Maltańczyki praktycznie nie gubią sierści, ale za ich pielęgnacja jest czasochłonna. Ze względu na długi włosy, wymagają codziennego czesania. Brak regularnego wyczesywania może doprowadzić do kołtunienia, a tym samym doczuwanego przez zwierzę dyskomfortu. Psy tej rasy uwielbiają towarzystwo, dlatego będą idealnym towarzyszem rodzin z dziećmi. Ponadto, szybko się uczą i kochają zabawę.
Pudel
Pudle należą do jednych z najbardziej inteligentnych ras. Ich największą zaletą jest szybkość uczenia się. Są w stanie opanować komendy w bardzo krótkim czasie. Ponadto, są wierne oraz oddane swoim właścicielom. Większość pudelków wybiera sobie jednego z opiekunów jako przewodnika stada, ale również domaga się uwagi innych domowników. Istnieje kilka wielkości pudli. Pudel to jest najmniejszy i, jak sama nazwa wskazuje, przypomina on zabawkę. Kolejny to pudel miniaturowy, który również jest niewielkim psem. Obie odmiany należą do energicznych i wesołych czworonogów. Niestety lubią być hałaśliwe.
Nieco spokojniejsze są pudel średnie oraz duże. Każda odmiana pudla zamiast sierści ma specyficzny, wełnisty włos. Cechuje się miękkością, obfitością, tendencją do skręcania się, ale nie wypada. Pomimo tego, że pudel to pies, który nie gubi sierści, wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Należy go regularnie szczotkować, najlepiej co kilka dni, a raz na dwa miesiące obciąć. W tym celu warto skorzystać z usług psiego fryzjera.
Bichon frise
Bichon frise to pies małych rozmiarów, którego waga osiąga od 4 do 7 kilogramów. Doskonale sprawdzi się u osób, którym zależy na niewielkich rozmiarów zwierzaku. Przypomina on śnieżnobiałą kulkę. Psy tej rasy nie linieją, a do tego nie pachną psem. Minusem jest za to wymagająca i czasochłonna pielęgnacja futrzanego przyjaciela Bichon wymaga codziennego czesania oraz co kilkutygodniowego strzyżenia. Ponadto, źle znosi samotność, więc nie jest polecany osobom, które są często poza domem.
Yorkshire terrier
Psy które nie gubią sierści to słynne Yorki. Są to wyjątkowo wesołe, żywiołowe, a do tego bardzo przyjazne psiaki. Z drugiej strony jako teriery, są zadziorne oraz oparte. Najlepiej sprawdzą się w domach, gdzie właściciele są gotowi na wyszkolenie i ułożenie zwierzaka. Podobnie, jak inne, wymienione już rasy, Yorki nie linieją, ale za to wymagają systematycznych wizyt u groomera. W innym przypadku włos zacznie się kołtunić.
Sznaucer
Każda odmiana sznaucera, miniaturowy, średni, olbrzymi, posiada szorstką sierść, która nie linieje, a do tego nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Sznaucery należy wyczesywać raz w tygodniu oraz trymować co kilka miesięcy. Idealnie sprawdzi się u osób, które szukają psa, niegubiącego sierści. Sznaucery są energiczne, wesołe i bardzo chętne do zabawy. Należy im zapewnić codzienną dawkę ruchu. Warto również zaznaczyć, że wykazują one silny instynkt łowiecki.
Cairn terier
Cairn terier to kolejny pies który nie linieje. Ponadto, tak jak w przypadku sznaucerów, ich pielęgnacja nie jest skomplikowana. Wystarczy co tygodniowe wyczesywanie oraz trymowanie raz na kilka miesięcy. Psy tej rasy cechuje energiczność, dlatego muszą mieć zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu.
Basenji
Basenji to kolejne psy nieliniejące ani nie wymagające skomplikowanej pielęgnacji. Na tle innych czworonogów wyróżniają się tym, że praktycznie nie szczekają. W związku z tym będą idealne dla osób, które nie przepadają za hałasem. Niestety w Polsce nadal są mało popularne. Warto jednak dodać, że psiaki są energiczne, także potrzebują aktywności oraz zaangażowanego opiekuna, który jest w stanie ich nauczyć posłuszeństwa. Nie będzie to jednak stanowić problemu, ponieważ są inteligentne oraz przyjacielskie.
Shar pei
Kolejną nieliniejącą rasą jest shar pei, którego unikatowy jest nie tylko wygląd, ale również i temperament. Psy tej rasy cechują się indywidualizmem, przez co trudno je wyszkolić. Nazywa się je również psami jednego pana, co w praktyce oznacza, że wybiera tylko jedną osobę na swojego właściciela, z która chce wychodzić na spacery, bawić się. To jednak nie zmienia faktu, że przywiązuje się do wszystkich członków rodziny i traktuje ich jako swoje stado, broniąc przed innymi.
Ważą od 18 do 30 kilogramów i żyją do 11 lat. Niestety pomimo tego, że nie linieją, to wymagają odpowiedniej pielęgnacji. Ich skóra jest bardzo pofałdowana, co z kolei zwiększa ryzyko zapalenia skóry. Bardzo często wymagają interwencji lekarza weterynarii i leczenia. Ze względu na budowę anatomiczną problem ten ma tendencję do nawracania. Trzeba je dokładnie wycierać po każdej kąpieli, a nawet wtedy, gdy zmokną, aby uniknąć skórnych dolegliwości.
Labradoodle
Labradoodle to psy które nie gubią sierści. Co ciekawe, to hybryda, która powstała w wyniku skrzyżowania labradora retrievera z pudlem, z myślą o osobach z alergią, które chcą mieć futrzanego przyjaciela w domu. W ciągu całego roku przedstawiciele tej rasy gubią niewielkie ilości sierści.
Nagi pies meksykański
Nagi pies meksykański, zwany również bezwłosym psem Azteków, to pies który nie gubi sierści, ponieważ jej nie ma. Warto mieć jednak na uwadze, że brak sierści wcale nie oznacza braku odpowiedniej pielęgnacji. Wręcz przeciwnie. Ze względu na brak owłosienia wymagają zwiększonej troski o skórę, a dokładnie ochrony przed działaniem szkodliwego światła słonecznego oraz odpowiedniego nawilżenia.
Nagi pies peruwiański
Nagi pies peruwiański to kolejna rasa pozbawiona sierści, która w Polsce nie jest rozpowszechniona. Psy tej rasy występują w odmianie miniaturowej, średniej, a także dużej.
Grzywacz chiński
Grzywacz chiński to jeden z najbardziej rozpoznawalnym czworonogów bez futerka. Choć w rzeczywistości wcale nagi nie jest, ponieważ posiada włosy na ogonie, łapach, a także bujną czuprynę na głowie.
