Pysk psa, potocznie nazywany jest kufą, różni się w zależności od rasy czworonoga. U niektórych ras kufa jest wyraźnie oddzielona od pozostałej części głowy. Natomiast rasy brachycefaliczne cechuje skrócona kufa. Dziś pokażemy Wam, jak zbudowana jest twarz psa.
Pysk psa – jak jest zbudowany?
Anatomia psa różni się od budowy człowieka. Kość czaszki obejmuje:
- szczękę (kość szczękową),
- kość siekaczową lub międzyszczękową,
- kość nosową,
- kość ciemieniową,
- kość łzową,
- kość jarzmową,
- kość podniebienną,
- kość skrzydłową,
- lemiesz,
- kość skroniową,
- kość kliniową,
- żuchwę.
Mózgoczaszka składa się z:
- puszkę mózgową z otworem potylicznym i oczodołami,
- kość ciemieniową,
- kość międzyciemieniową,
- kość czołową.
Natomiast trzewioczaszka, czyli kufa u psa, to:
- szczęka,
- kość siekaczowa lub międzyszczękowa,
- kość nosowa,
- kość ciemieniowa,
- żuchwa.
Kufa u psa – co to jest?
Kufa, czyli pysk psa, to przednia część głowy czworonoga, która obejmuje trzewioczaszkę. U większości ras jest ona oddzielona od mózgoczaszki. Między kufą a pozostałą częścią czaszki znajduje się przełom czołowo-nosowy, określany stopem.
Natomiast zakończona jest końcówką nosa, nazywaną truflą, w której znajdują się narządy powonienia. Długość kufy decyduje o indeksie cefalicznym głowy, który określa szczególne cechy rasy czworonogów. U czworonogów wyróżnia się trzy budowy czaszki:
- dolichocefaliczna – cechuje się wyraźnie wydłużoną kufą. Spotykana u ras, takich jak collie oraz charty,
- mezocefaliczna – obejmuje rasy psów z kufą średniej m.in. owczarki australijskie, cocker spaniele,
- brachycefaliczna – to czworonogi, które charakteryzują się krótką kufą m.in. buldog angielski, buldog francuski, mops, pekińczyk.
Warto dodać, że długość kufy ma ogromny wpływ na zgryz zwierzaka. U psów z brachycefaliczną budową kuf bardzo często występuje przodozgryz. Należy dodać, że u rasy, u których przodogryz jest prawidłowy, istnieje wymóg, że w przypadku zamkniętego pyska, zęby nie mogą być widoczne.
Budowa zewnętrzna kufy
Budowa zewnętrzna kufy, określana morfologiczną obejmuje takie elementy, jak:
- stop – czyli przełom czołowo-nosowy oraz krawędź czołowa. Oddziela on trzewioczaszkę od mózgoczaszki. Według kynologii jest to miejsce, które znajduje się na górnej powierzchni głowy psa. Dokładnie tam, gdzie czoło przechodzi w kufę. U niektórych ras, takich jak pointery i wyżły jest on wyrazisty, a u innych nie jest zaznaczony np. u airedale terriera lub charta rosyjskiego borzoja. Natomiast u większości ras czworonogów jest on zaznaczony. Co ciekawe, stop często różni się w zależności od płci. Nazywa się to dymorfizmem płciowym. Suki w porównaniu do samców cechują się łagodniejszą linią stopu,
- trufla u psa – bezwłosa i bezgruczołowa końcówka nosa. To ujście dwóch kanałów nosowych. Budowa wnętrza nosa składa się z jamy nosowej, stanowiącej początkowy odcinek dróg oddechowych. To tam dochodzi do oceny wdychanego przez pupila powietrza, a następnie analizy zapachowej. Ponadto, to właśnie w jamie nosowej powietrze się ogrzewa, nawilża, a także oczyszcza,
- grzbiet nosa – to właśnie on łączy trzewioczaszkę z mózgoczaszką. Jego długość i kształt różnią się w zależności od rasy. U chartów jest on długi, a u mopsów krótki. Boksery charakteryzuje wklęsły grzbiet nosa, a pekińczyków mocno zadarty,
- fafle – określa się nimi górne wargi u psa, które biegną wzdłuż kufy. W zależności od rasy są one większe lub mniejsze,
- policzki – umiejscowione są pomiędzy końcem pyska, okiem oraz żuchwą i stanowią odpowiednik ludzkich policzków,
Fafle u psa – czym są?
Fafle u psa to określenie na wargi, które ciągną się wzdłuż pyska czworonoga. Mogą być one bardziej albo mniej wydłużone do dołu. Swoim wyglądem przypominają wyciągniętą skórę. Im większe są fafle, tym pies więcej się ślini czy np. rozchlapuje wodę po piciu. Choć warto pamiętać, że występują wyjątki od reguły. Największe wargi posiadają psy o budowie limfatycznej, które mają sporo luźnej góry.
Wśród psów o dużej tafli wyróżnia się m.in. nowofunlandy, berdardyny, dogi, boksery oraz mastify neapolitańskie. Zapewne kojarzycie psa rasy dogue de bordeaux ze znanego, polskiego serialu „Rodzina zastępcza” z wielkimi faflami, przez co strasznie się ślinił. Stąd jego imię „śliniak”. Wargi mogą być również mniejszych rozmiarów i bardziej przylegać, jak np. ma to miejsce u pudli czy grzywaczy chińskich.
W przypadku psów o dużych faflach bardzo istotna jest ich profilaktyka. Opiera się przede wszystkim na unikaniu czynników, które są alergizujące, a także przemywaniu fałdów z brudu i zanieczyszczeń. Najlepiej używać łagodnych środków, takich jak zwykła woda.
Trufla u psa – czym jest?
Trufla u psa to nic innego jak końcówka psiego nosa. Trufla nosowa ma niepowtarzalną budowę. Kolor trufli zależy od rasy oraz maści czworonoga. Może być ona czarna, brązowa, a także jasnoróżowa. Na jej powierzchni są bruzdy oraz zmarszczki, które sprawiają, że każdy nos jest indywidualny. Dokładnie tak, jak w przypadku odcisku linii papilarnych.
Nos wykorzystywany jest do identyfikacji psów przez związki kynologiczne. W Polsce nie ma bazy psów, ale można samodzielnie zrobić odcisk psiego nosa w domu. Trufla u psa składa się z dwóch części. Pierwsza to grzbietowa, która jest szeroka oraz przechodzi bezpośrednio w kufę.
Natomiast druga, dolna część, jest zagięta czołowo i przechodzi w górną wargę. Co ciekawe, trufla psa zawiera setki milionów receptorów zapachu, gdzie u człowieka jest to tylko 5 milionów. Dzięki temu czworonogi mogą wyczuć wiele zapachów.
Dlatego czworonogi są wykorzystywane jako m.in. psy policyjne. Mają tak czuły węch, że są w stanie wytropić ślady osoby zaginionej nawet po upływie kilku dni. Są także nieocenionym pomocnikiem przy wykrywaniu materiałów wybuchowych, a także narkotyków.
Warto zaznaczyć, że zwierzę może poruszać każdym z nozdrzy osobno. Dwie dziurki nosa celowo nie są ze sobą zrośnięte. Po boku psa znajdują się szczeliny, widoczne gołym okiem, dzięki którym zwierzę może pobrać większą ilość powietrza. To z kolei umożliwia im zareagować na zapach w ekspresowym tempie, nieprzekraczającym 0,1 sekundy oraz określi pochodzenie zapachu.
