To wesoły, a jednocześnie aktywny pies rodem z Holandii. Choć w Polsce stabyhoun nie cieszy się dużą popularnością to, warto zwrócić uwagę na tę rasę myśliwską. Charakterystyczny wygląd, łatwość prowadzenia i bystrość to 3 określenia, jakimi można scharakteryzować tego psa.
Charakter wyżłów fryzyjskich
Wyżeł fryzyjski inaczej nazywany stabyhoun lub pieszczotliwie określany jako staby to pies, którego wyróżnia łagodne i delikatne usposobienie. Te cechy charakteru czynią z niego wspaniałego towarzysza rodzinnych zabaw. Nie jest to jednak leniwy kanapowiec.
Przedstawiciel tej rasy kocha ruch i różnego rodzaju aktywności od biegania po pływanie, czy w końcu będące domeną rasy polowanie. Wesołe usposobienie czyni z tego psa również wspaniałego towarzysza zabaw dzieci. Stabyhoun to inteligentny i zrównoważony pies.
Wygląd wyżła fryzyjskiego
Już na pierwszy rzut oka w wyglądzie wyżła fryzyjskiego rzuca się mocna budowa ciała i długość przewyższająca wysokość w kłębie. Głowa jest proporcjonalna do wielkości ciała. Ważne są również proporcje – czaszka i kufa powinny być jednakowej długości. Policzki są mało wydatne, a stop słabo zaznaczony. Szyja jest wygięta w lekki łuk, ale podgardle nie jest luźne. Tułów jest mocny o dobrze wysklepionych żebrach.
Klatka piersiowa jest bardziej szeroka niż głęboka. Grzbiet jest prosty, ale raczej długi. Ogon jest długi i sięga do stawu skokowego. Ważną cechą wyglądu ogona jest to, że nie powinien być wysoko osadzony. Kończyny przednie są proste i pozbawione miękkich nadgarstków. Kończyny tylne są dobrze kątowane i silne. Łapy są okrągłe i z dobrze rozwiniętymi opuszkami. Uszy nie są niezbyt duże i nisko osadzone, jednak płasko przylegają do głowy.
Oczy są okrągłe i średniego rozmiaru ze ściśle przylegającymi powiekami. W zależności od umaszczenia są koloru ciemnobrązowego lub brązowego. Ta zasada dotyczy również nosa. U psów o umaszczeniu czarno-białym nos ma czarny kolor. Natomiast u psów pomarańczowo i brązowo-białych kolor nosa jest brązowy.
Wzorzec FCI nr 222
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 – Wyżły, Sekcja 1 – Wyżły kontynentalne
Kraj pochodzenia: Holandia
Wielkość: Zgodnie ze wzorcem rasy idealna wysokość w kłębie dla psów wynosi 53 cm, natomiast dla suk 50 cm.
Waga: Pożądana masa ciała u psów wynosi około 20 kg, natomiast u suk 18 kg.
Maść i szata: sierść na całym ciele jest gładka, natomiast na głowie krótka. Niedopuszczalna jest kędzierzawa sierść. Umaszczenie może być czarne, brązowe lub pomarańczowe z białymi znaczeniami. Dereszowatość lub/i cętki na białym tle są dopuszczalne.
Zdrowie: Psy cieszą się dobrym zdrowiem. Cierpią jednak na typowe dla większych ras schorzenia takie jak dysplazja stawów. Częstym problemem rasy jest również epilepsja.
Długość życia: od 12 do 15 lat
Cena wyżła fryzyjskiego: około 4200- 5000 złotych
Żywienie stabyhoun’a – jak powinna wyglądać?
Podstawą żywienia psa jest zbilansowana dieta. Wśród psów tej rasy dużą popularnością cieszy się dieta BARF składająca się z kości, surowego mięsa i warzyw. Jeśli jednak właściciel decyduje się na suchą karmę, powinien zwrócić uwagę na jej skład.
Należy również pamiętać, że psy w okresie polowań mają zwiększone zapotrzebowanie energetyczne. Żywienie to nie tylko odpowiednia dieta, ale również suplementacja. Stabyhoun jako pies aktywny i narażony na dysplazję stawów powinien przyjmować odpowiednie suplementy diety zlecone przez lekarza weterynarii.
Zdrowie – choroby typowe dla wyżła fryzyjskiego
Psy tej rasy cieszą się dobrym zdrowiem, co nie oznacza, że są wolne od jakichkolwiek dolegliwości zdrowotnych. Najbardziej znanymi przypadłościami rasy są dysplazja stawu biodrowego i łokciowego. Stabyhoun często również chorują na epilepsję. Kolejną charakterystyczną przypadłością tej rasy jest wrodzona wada serca tzw. PDA, czyli przetrwały przewód tętniczy.
Wyżeł fryzyjski- dla kogo?
Wyżły fryzyjskie to zarówno doskonałe psy myśliwskie, jak i oddani towarzysze rodziny. Przedstawiciele tej rasy z powodzeniem mogą być doskonałymi pierwszymi psami, ponieważ nie sprawiają większych problemów wychowawczych i nie są hałaśliwe. Pomimo tych zalet nie są to jednak psy dla każdego. Podstawą jest zapewnienie im aktywności na odpowiednim poziomie.
Dwie godziny dziennie to absolutne minimum. Poza tym czynności powinny być zróżnicowane. Wyżły fryzyjskie są nie tylko doskonałymi myśliwymi oraz pływakami. Ich szybkość i zwinność predysponuje je do uprawiania psich sportów takich jak: agility, flyball i canicross.
Pielęgnacja sierści stabyhoun’a
Wyżeł fryzyjski nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Podstawą jest regularne szczotkowanie, które zapobiega powstawaniu kołtunów. Równie ważną rolę pełni kontrola sierści po spacerach, aby sprawdzić, czy nie ma w niej: liści, gałązek czy kleszczy. Pielęgnacja to również regularne sprawdzanie uszu, oczu i okolic odbytu.
Wady i zalety wyżła fryzyjskiego
Zalety wyżła fryzyjskiego:
- spokojny
- wszechstronny myśliwy
- delikatny charakter
- doskonały pływak
- dobrze odnajduje się z dziećmi i osobami starszymi
- czujny
Wady wyżła fryzyjskiego:
- niezależny
- wrażliwy, wymaga umiejętnego podejścia
- potrzebuje dużo ruchu i różnych aktywności
- wymaga odpowiedniego szkolenia w młodości
- źle znosi samotność
Historia i pochodzenie rasy stabyhoun
Wyżeł fryzyjski to jedna z najrzadszych ras na świecie. Jak wskazuje drugi człon nazwy pochodzi z Fryzji – regionu w północnej Holandii. Psy tej rasy najprawdopodobniej wywodzą się od spanielopodobnych psów gończych, które zostały przywiezione przez Hiszpanów.
Pierwsze wzmianki w literaturze holenderskiej pochodzą z 1800 roku. Historia jednoznacznie wskazuje na ich obecną użytkowość. Stabyhoun był od początku wykorzystywany podczas polowań na drobną zwierzynę przede wszystkim ptactwo. W 1942 roku doszło do oficjalnego uznania rasy przez Holenderski Klub Kynologiczny.
Wtedy też po raz pierwszy zaprezentowano dwa psy tej rasy na wystawie. Druga nazwa rasy – stabyhoun pochodzi od holenderskiego zwrotu „sta me bij”, które można przetłumaczyć jako „bądź przy mnie”, a „houn” to po prostu pies. Idealnie odzwierciedla to przywiązanie wyżła fryzyjskiego do swojego właściciela. Przełomowym momentem w historii rasy były lata 30-te XX wieku, gdy podczas Wielkiego Kryzysu psy służyły do zwalczania myszy, kretów i szczurów.
Ciekawostki o wyżłach fryzyjskich
Rasa wyróżnia się umiejętnością aportowania i przenoszenia upolowanej zwierzyny w bardzo delikatny sposób. Ta umiejętność jest określana jako „miękki pysk”.
