To jedna z odmian wyżła określana często po prostu jako wyżeł niemiecki. Pies tej rasy jest przede wszystkim wszechstronnym psem myśliwskim. Nie wyklucza to jednak tego, że pies doskonale sprawdza się w roli oddanego i łagodnego towarzysza.
Charakter wyżłów niemieckich krótkowłosych
Wyżeł niemiecki krótkowłosy (Deutsch Kurzhaar) to bystry, energiczny, a zarazem zrównoważony pies. Uwielbia pracować, polować i uprawiać psie sporty, np. agility. Wytrwałość w dążeniu do celu sprawia, że trudno go zmęczyć i jest prawdziwym wulkanem energii. Bardzo ważna jest dla niego więź z właścicielem, wobec którego jest oddany i czuły.
Te cechy charakteru przy odpowiednim szkoleniu czynią go doskonałym psem stróżującym. Należy dodać, że wyżeł niemiecki krótkowłosy, pomimo wielu pozytywnych cech ma silny charakter, który daje o sobie znać w sytuacji, gdy pies wyczuje uległość i niekonsekwencję właściciela.
Wygląd wyżła niemieckiego krótkowłosego
Wyżeł niemiecki krótkowłosy to silny i duży pies o harmonijnej sylwetce i dumnej postawie. Najważniejsze proporcje dotyczą długości tułowia, która powinna nieznacznie przekraczać wysokość w kłębie. Głowa psa jest sucha i kształtna, a jej rozmiar powinien być adekwatny do wielkości i płci psa. Stop jest średnio zaznaczony. Charakterystyczną cechą wyglądu jest długa, szeroka, ale też gruba i mocna kufa. Również szczęki i zęby są mocne.
Zgryz jest nożycowy, a pełne uzębienie powinno liczyć 42 zęby. Wadami dyskwalifikującymi są przodozgryz, tyłozgryz lub każda inna wada zgryzu, a także zęby znajdujące się poza linią uzębienia. Policzki są silnie umięśnione, a fafle mocno pigmentowane i ściśle przylegają do pyska. Nos może być w kolorach: brązowym, czarnym i cielistym. Brązowy kolor jest dopuszczalny u psów o umaszczeniu czarnym, biało-czarnym lub mieszanym. Wierzchołek nosa jest nieco wystający. Szyja powinna być proporcjonalnej długości do wielkości psa. Widać, że stopniowo rozszerza się ku barkom. Jej cechą charakterystyczną jest mocne umięśnienie. Grzbiet jest silny i dobrze umięśniony, a kłąb zaznaczony. Ważną cechą wyglądu jest klatka piersiowa, która jest wyraźnie głębsza aniżeli szeroka i dobrze rozwinięta w przedniej części. Żebra są mocno wysklepione, a ostatnie powinny być nisko opadające.
Ogon jest wysoko osadzony i gruby u nasady, ale stopniowo się zwęża. Kończyny przednie powinny być proste i równoległe widziane z boku. Ramiona mocno umięśnione i suche, nadgarstki mocne. Wyraźnie widoczną cechą wyglądu łap jest ich zaokrąglenie do kształtu łyżki ze ściśle przylegającymi palcami. Opuszki są twarde, wytrzymałe i grube. Kończyny tylne są pionowe i równoległe o dobrze zaznaczonych kątach. Chód wyżła niemieckiego krótkowłosego jest przestrzenny i wydatny, ale równocześnie szlachetny. Bystre spojrzenie to zasługa średniej wielkości oczu, które nie są zbyt głęboko osadzone.
Powieki mają ściśle przylegać do gałki ocznej, a najlepiej być w kolorze ciemnobrązowym. Uszy są osadzone wysoko i szeroko i mają średnią wielkość. Końce uszu są zaokrąglone. Tym co odróżnia rasę od odmiany szorstkowłosej, jest krótki, twardy i suchy włos. Najbardziej popularne jest brązowe umaszczenie. Może być bez znaczeń lub białymi plamkami, lub cętkami na piersi i na kończynach, lub brązowo-dereszowate. Współczesny wzorzec FCI uwzględnia również czarne umaszczenie z różnymi odmianami. Cechami dyskwalifikującymi są nie tylko wady dotyczące wyglądu, ale również wszelkie wady charakterologiczne.
Wzorzec – nr 119
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 – wyżły, sekcja 1 – wyżły kontynentalne
Kraj pochodzenia: Niemcy
Wielkość: Zgodnie z wzorcem rasy idealna wysokość w kłębie dla psów mieści się w przedziale 62-66 cm, natomiast dla suk 58-63 cm.
Waga: Pożądana masa ciała u psów mieści się w przedziale od 23 do 29 kg.
Maść i szata: włos jest krótki i gęsty, suchy i twardy w dotyku. Umaszczenie może być brązowe bez znaczeń lub z drobnymi białymi plamkami lub cętkami na piersi i na kończynach, brązowo-dereszowate z brązową głową, plamy lub cętki brązowe. Tło jest połączeniu kolorów: białego i brązowego, co daje odcień wyjątkowo ceniony przez myśliwych. Umaszczenie może być również dereszowate jasnobrązowe, białe z brązowymi znaczeniami, czarne w takich samych konfiguracjach, jak brązowe. Dopuszczalne są również żółte znaczenia.
Zdrowie: Psy cieszą się dobrym zdrowiem. Wyróżniają się ponadprzeciętną odpornością na zmienne warunki atmosferyczne. Mają jednak skłonności do dysplazji stawów, chorób oczu i epilepsji.
Długość życia: od 12 do 15 lat
Cena wyżła niemieckiego krótkowłosego: ceny potrafią sięgać nawet do 5000 złotych
Żywienie wyżła niemieckiego krótkowłosego
Dieta wyżła niemieckiego krótkowłosego powinna być zbilansowana i uwzględniać tryb życia psa. Psy pracujące i polujące mają większe zapotrzebowanie na kaloryczną karmę, która powinna być bogatsza o większą ilość białka. Należy również kontrolować obecność tłuszczu w diecie, którego nadmiar może być przyczyną nadwagi. Warto zadbać o odpowiednią suplementację, która wesprze odpowiednie funkcjonowanie kości i stawów.
Zdrowie – choroby typowe dla wyżłów niemieckich krótkowłosych
Wyżeł niemiecki cieszy się dobrym zdrowiem, co sprawia, że wiele osobników tej rasy dożywa starości. Należy jednak pamiętać o chorobach charakterystycznych, które występują również wśród innych odmian wyżłów takich jak:
- dysplazja stawów
- choroby oczu
- epilepsja
- choroby serca (choroba zastawki mitralnej)
- choroby skóry, w tym nowotwory złośliwe
- Choroba von Willebranda (skłonność do krwawień)
Wyżeł niemiecki krótkowłosy– dla kogo?
Wyżeł niemiecki choć stał się rozpowszechnioną i postrzeganą pozytywnie rasą, nie jest jednak psem dla każdego. Na pewno nie sprawdzi się jako pierwszy pies, ponieważ ma bardzo uparty i silny charakter, który wymaga umiejętnego prowadzenia. Poza tym pies tej rasy potrzebuje dużej dawki ruchu, dlatego jego zakupu nie powinni rozważać kanapowcy, pracoholicy i osoby mieszkające w blokach.
Wyżły, a w tym również niemiecki powinny mieć zapewniony dom z ogrodem, a jego usytuowanie blisko wody, lasu bądź pól sprawi, że psy tej rasy będą szczęśliwe! To idealny pies myśliwych, ale również osób aktywnych, które marzą o oddanym towarzyszu sportu. Przyszły właściciel powinien również wygospodarować czas wolny na szkolenia.
Pielęgnacja wyżłów niemieckich krótkowłosych
Sierść wyżła niemieckiego krótkowłosego niemieckiego jest zdecydowanie mniej wymagająca niż odmiany szorstkowłosej. Nie oznacza to jednak całkowitej rezygnacji z pielęgnacji. Dużym problemem tej rasy jest linienie, dlatego podstawą jest częste szczotkowanie. W tym celu najlepiej sięgnąć po gumową lub włosianą szczotkę o równej szczecinie. Przed czesaniem należy pamiętać o spryskaniu sierści odżywką i technice szczotkowania z włosem, a nie pod włos.
Pielęgnacja to również kąpiele, a jeśli chodzi o ich częstotliwość to, powinny odbywać się kilka razy w roku. Na kondycję sierści z pewnością dobrze wpłynie stosowanie olejków, które nawilżą i zmiękczą sierść psa. Pod pojęciem pielęgnacji należy również rozumieć dbałość o czystość uszu, oczu, zębów oraz okolic odbytu. Tylko zadbany pies będzie mógł się cieszyć dobrym zdrowiem!
Wady i zalety wyżła niemieckiego krótkowłosego
Zalety wyżła niemieckiego krótkowłosego:
- szybko i chętnie się uczy
- wszechstronny pies użytkowy
- doskonale sprawdzi się również w roli stróża
- łatwy w pielęgnacji
- towarzyski
Wady wyżła niemieckiego krótkowłosego:
- przejawia skłonności do ucieczek
- łakomy
- bardzo uparty
- może powodować zniszczenia (jeśli nie ma odpowiedniego dużo ruchu i zajęcia)
- poluje na mniejsze zwierzęta
Historia i pochodzenie wyżła niemieckiego krótkowłosego
Niektórzy przypisują tej rasie długą historię sięgającą czasów Imperium Rzymskiego. Wiele osób zgodnie twierdzi, że były obecne w krajach śródziemnomorskich, gdzie były używane do polowań przy strzelaniu do ptaków w locie lub polowań z siecią. Potrzeba posiadania wszechstronnego psa polującego pojawiła się w 1750 roku, gdy wynaleziono strzelbę dwustrzałową. W 1897 roku pojawił się pierwszy pisany dowód na istnienie wyżła niemieckiego krótkowłosego, ponieważ wtedy została wydana „Księga hodowli wyżła niemieckiego krótkowłosego” („Zuchtbuch Deutsch-Kurzhaar”) księcia Albrechta de Solms-Braunfeld.
W książce znajduje się opis charakterystycznych cech rasy i metody przeprowadzania prób pracy psów myśliwskich. Za bezpośredniego przodka rasy uznaje się staroniemieckiego wyżła, którego sylwetka była masywna. Na przełomie XIX i XX wieku wprowadzono domieszkę krwi pointera, która uczyniła sylwetkę wyżła lżejszą. Wzorzec rasy ulegał przekształceniom. W 1907 roku dopuszczono czarną odmianę wyżłów.
Wyżeł niemiecki krótkowłosy został uznany za rasę dość późno, bo American Kennel Club zrobił to dopiero w 1930 roku, a standard uznał dopiero w 1946 roku. W Polsce rasa odnotowała największą popularność w okresie międzywojennym. Ciężki czas II wojny światowej sprawił, że część wyżłów wyginęła, a próby przywrócenia rasy podjęto w latach 50. XX wieku.
Ciekawostki o wyżłach niemieckich krótkowłosych
Czarny kolor umaszczenia wyżła niemieckiego krótkowłosego wciąż jest przedmiotem wielu kontrowersji. Pomimo że wzorzec dopuszcza ten kolor sierści to w USA, jest on przyczyną dyskwalifikacji poprzez co nie dopuszcza się psów do udziału w wystawach. Pies tej rasy o imieniu Haus pracuje dla Sił Powietrznych USA, a jego zadaniem jest tropienie materiałów wybuchowych. Niezawodność tej rasy to zasługa doskonałego węchu.
