Wyżeł weimarski – charakter, wygląd i opis rasy

wyzel weimarski

Ten wyżeł swój charakterystyczny wygląd zawdzięcza szarej czasem lekko niebieskawej szacie. W połączeniu z majestatycznym wyglądem sprawia wrażenie prawdziwego psiego arystokraty. Jednak pozory mylą, ponieważ przede wszystkim to zdolny i nieustraszony pies myśliwski.

Charakter wyżłów weimarskich

Wyżeł weimarski jest inteligentnym i nieustraszonym psem. Jego opanowany temperament pozwala mu być skutecznym i wszechstronnym psem myśliwskim. Czujność i odwaga to cechy charakteru, które sprawiają, że doskonale odnajduje się w roli psa obrończego i stróżującego.

Wyżeł weimarski to pies aktywny, który potrzebuje zarówno nieustannego ruchu, jak i wyzwań intelektualnych. Kolejnymi cechami charakteru zasługującymi na uwagę są niewątpliwie odwaga i pewność siebie. Wszystko to nie wyklucza jednak tego, że są to doskonałe psy towarzyskie, które potrafią stworzyć silną więź ze swoim opiekunem.

Wygląd wyżła weimarskiego

Wyżeł weimarski jest we wzorcu opisywany jako średni, a nawet duży pies myśliwski. Fakt, że jest to pies pracujący zdradza już jego wygląd, a przede wszystkich muskularna i sucha budowa. W wyglądzie tej rasy należy zwrócić uwagę na następujące proporcje:

  • długość ciała do wysokości powinna wynosić 12:11,
  • trzewioczaszka powinna być nieco dłuższa od mózgoczaszki,
  • odległość od łokcia w kończynach przednich do środka śródręcza powinna być równa mniej więcej odległości od łokcia do kłębu.

Czaszka musi pozostawać proporcjonalna z wielkością psa i trzewioczaszką, a stop jest wyjątkowo słabo zaznaczony. Kufa jest długa, a szczególnie u samców sprawia wrażenie kanciastej. Policzki są muskularne i dobrze zaznaczone, natomiast fafle są niezbyt obfite. Szyja jest muskularna, ale szlachetnie noszona.  Grzbiet wyżła weimarskiego jest prosty i muskularny, a kłąb jest wyraźnie zaznaczony.

Klatka piersiowa jest silna i dobrze wysklepiona. Ogon jest osadzony nieco niżej niż u innych wyżłów. W czasie pracy jest noszony poziomo lub wyżej, a w trakcie spoczynku jest opuszczony w dół. Kończyny przednie są wysokie, proste i równoległe, zaś tylne dobrze umięśnione. Dostojny wygląd wyżła weimarskiego to również zasługa eleganckiego i płynnego chodu.

Należy jeszcze bardziej szczegółowo opisać trzewioczaszkę  nos jest duży i ma ciemnocielisty kolor, który stopniowo przechodzi w szary. Oczy mają inteligentny wyraz i są okrągłe, osadzone lekko skośnie. U szczeniąt mają niebieski kolor, natomiast u dorosłych psów mogą przybierać odcień od jasno do ciemnobursztynowego koloru. Uszy są płaskie, dość długie i szerokie.

Przeczytaj:  Wyżeł niemiecki krótkowłosy - charakter, wygląd i opis rasy

Wszelkie odstępstwa od wzorca są uznawane jako poważne lub dyskwalifikujące wady. Pewne cechy charakteru takie jak: bojaźliwość, nerwowość czy drażliwość również są niepożądane.

Wzorzec FCI nr 99

Klasyfikacja FCIGrupa 7 – Wyżły, Sekcja 1 – Wyżły kontynentalne

Kraj pochodzenia: Niemcy

Wielkość: Zgodnie ze wzorcem rasy dopuszczalna wysokość w kłębie dla psów wynosi pomiędzy 59-70 cm, natomiast za idealna mieści się w przedziale  62-67 cm. Dopuszczalna wysokość w kłębie wynosi natomiast pomiędzy 57-65 cm, natomiast idealna wynosi pomiędzy 59-63 cm.

Waga: Pożądana masa ciała u psów mieści się w przedziale 30-40 kg, natomiast u suk powinna wynosić około 25-35 kg.

Maść i szata: różni się w zależności od tego, czy jest to odmiana długowłosa, czy krótkowłosa. U odmiany krótkowłosej włos jest krótki, mocny i gęsty. Z kolei u odmiany długowłosej jest on długi i miękki. Długość sierści powinna wynosić 3-5 cm, natomiast pod szyją, na brzuchu i na przedpiersiu sierść powinna być jeszcze dłuższa.

Dopuszczalne umaszczenie to: srebrne, sarnie, mysioszare, ale również wszystkie pośrednie odcienie. Głowa i uszy mogą być jaśniejsze, natomiast białe znaczenia są dopuszczalne jedynie na palcach i klatce piersiowej. Na grzbiecie czasami może widnieć pręga – bardziej lub mniej wyraźna. Poważną wadą są znaczenia brązowe.

Zdrowie: Psy tej rasy generalnie są odporne i cieszą się dobrym zdrowiem. Największym problemem rasy są jednak dysplazje stawów, a nawet nerek. Do częstych chorób zaliczają się również choroby oczu i skóry.

Długość życia: około 10-13 lat

Cena wyżła weimarskiego: około 3500- 6000 złotych

Jak żywić wyżła weimarskiego?

Podstawą żywienia każdego psa jest dobrze zbilansowana dieta dostosowana do jego trybu życia. Psy polujące potrzebują odpowiedniej ilości tłuszczu i białka w diecie. Zaleca się podawanie  mniejszych porcji kilka razy dziennie, aby uniknąć problemów gastrycznych. Po spożyciu pokarmu należy dopilnować, aby pies odpoczął i przez kilka godzin i nie podejmował żadnej aktywności fizycznej.

Ważnym elementem żywienia w przypadku wyżła weimarskiego jest rezygnacja z podawania smakołyków pomiędzy posiłkami. U psów tej rasy zauważalna jest tendencja do łakomstwa i tycia, gdy nie mają zapewnione wystarczająco dużo ruchu.

Zdrowie – choroby typowe dla wyżłów weimarskich

Wyżły weimarskie podobnie jak inne wyżły cieszą się dobrym zdrowiem i odpornością. Ich zaciętość do pracy sprawia, że dobrze znoszą zarówno upały, jak i ujemne temperatury. Zdrowie tej rasy jest narażone przede wszystkim  na dysplazje nie tylko stawów, ale również nerek.

Przeczytaj:  Pinczer małpi - charakter, wygląd i opis rasy

Ta przypadłość jest chorobą wrodzoną, która może się ujawniać już w pierwszych tygodniach życia wyżła weimarskiego. Często właściciele mają problem z rozpoznaniem jej objawów. Kolejnym popularnym problemem związanym ze zdrowiem wyżłów są choroby oczu takie jak:

  • ektropion (odwinięcie powieki)
  • entropion (podwinięcie powieki)
  • postępujący zanik siatkówki (PRA)

Wyżeł weimarski przejawia również skłonności do łakomstwa, dlatego istnieje u niego ryzyko wystąpienia otyłości. Częstym problemem, z którym borykają się psy tej rasy jest skręt żołądka.

Wyżeł weimarski – dla kogo?

Ten majestatyczny i nieustraszony pies nie jest jednak doskonały dla każdego. Potrzebuje bardzo dużej dawki ruchu i pracy. Należy pamiętać, że jest to przede wszystkim pies myśliwski, stąd jego instynkt może się ujawniać w różnych sytuacjach.

Zdarza się, że rusza w pogoń za mniejszymi zwierzętami i przejawia skłonności do dominacji dzieci. Wyżeł weimarski ma bardzo silną osobowość i jest nieufny wobec obcych.

Te cechy sprawiają, że w przeciwieństwie do innych wyżłów może sprawdzić się w roli psa obronnego i stróżującego. Dlatego w wielu krajach psy tej rasy są wykorzystywane w straży granicznej i policji.

Wyżeł weimarski potrzebuje ciągłych wyzwań intelektualnych i urozmaiconego spędzania czasu. Oznacza to kilka godzin aktywności fizycznej dziennie. Wyżeł weimarski chętnie będzie towarzyszył właścicielowi podczas wycieczki rowerowej. Uwielbia również pływać i aportować.

Pielęgnacja wyżła weimarskiego

W zależności od tego, czy jest to odmiana krótkowłosa czy długowłosa to wyżeł weimarski wymaga innej pielęgnacji. Znacznie bardziej rozpoznawalną odmianą jest jednak krótkowłosa. W takim przypadku konieczne jest jedynie regularne szczotkowanie włosianą szczotką o równej i gęstej szczecinie. Należy również pamiętać o innych uniwersalnych zasadach pielęgnacji dotyczących też psów innych ras.

Podstawą jest czesanie sierści zawsze z włosem i wcześniej nawilżenie jej odżywką. Kolejnym elementem pielęgnacji są kąpiele, które powinny się odbywać w miarę potrzeb i przy użyciu specjalistycznych środków pielęgnacyjnych.

Należy jednak uważać, aby nie doprowadzić w ten sposób do przesuszenia skóry, ponieważ wyżły weimarskie mają tendencje do jej chorób. Alternatywą dla kąpieli jest czyszczenie sierści nawilżoną szmatką. Pielęgnacja każdego psa powinna również uwzględniać kontrolę stanu uszu, zębów, pazurów i okolic okołoodbytowych.

Wady i zalety wyżła weimarskiego

Zalety wyżłów weimarskich:

  • szybko i chętnie się uczy
  • wszechstronny myśliwy
  • dobry pies stróżujący
  • wytrzymały
  • zrównoważony
Przeczytaj:  Rasy psów z włosami - czy psy mają włosy?

Wady wyżłów weimarskich:

  • może powodować zniszczenia (jeśli nie ma odpowiednio dużo ruchu i zajęcia)
  • ma silny instynkt łowiecki
  • bywa nadpobudliwy w młodości
  • silny charakter i skłonność do dominacji
  • małe zwierzęta traktuje jako zdobycz
  • przejawia tendencje do agresji wobec innych samców
  • skłonność do nudy
  • wymaga bardzo dużo ruchu

Historia i pochodzenie wyżła weimarskiego

Ta młoda rasa pojawiła się w XIX wieku w Niemczech. Nazwa rasy pochodzi od nazwy niemieckiej miejscowości – Weimaru. Istnieje wiele odmiennych teorii dotyczących pochodzenia wyżła weimarskiego. Przyjęło się, że pies wywodzi się od szarych psów występujących w XV wieku.

W Niemczech psy były znane dopiero od 1630 roku, czego dowodem jest obraz „Książe Pfalz Rupert w towarzystwie srebrzystego psa”, którego autorem jest Antoon van Dyck.

Za twórcę rasy uznaje się Karola Augusta – księcia Weimaru, który zapoczątkował hodowlę tych psów. Po jego śmierci rasa została zapomniana, a do powrotu jej popularności przyczynił się dopiero Cesarz Niemiecki – Wilhelm I.

Największą oznaką sympatii do rasy był edykt, w którym ustanowił, że właścicielem wyżła weimarskiego mogła być jedynie osoba, która wykazuje się szlacheckim pochodzeniem od co najmniej czterech pokoleń.

W 1897 powstał pierwszy klub rasy – Związek Hodowli Wyżła Weimarskiego, jednak wzorzec rasy został zaakceptowany dopiero w 1969 roku. Warto dodać, że do 1929 roku hodowla tej rasy nie wykraczała poza terytorium Niemiec.

To sprawia, że dzisiaj wyżeł weimarski jest zaliczany do najstarszych odmian wyżła utrzymywanej w czystości rasy. W latach 50. psy tej rasy zyskały dużą popularność w USA, czemu sprzyjał fakt, że psy były kupowane przez wiele znanych osób.

Ciekawostki o wyżłach weimarskich

Wyżły weimarskie słynną z ponadprzeciętnej inteligencji oraz plasują się na 21. miejscu na liście najmądrzejszych ras psów na świecie. Kolor ich oczu zmienia się w trakcie życia. Początkowo mają jasnoniebieskie oczy, które wraz z wiekiem przybierają szaro-niebieski lub bursztynowy kolor.

Specyficzny odcień szaty psa wyróżnia rasę, a z drugiej strony zdarza się, że przysparza wielu kłopotów właścicielom. Wielu z nich twierdzi, że psy ciężko zauważyć we mgle…

Zgodnie z edyktem Cesarza Niemieckiego -Wilhelma I pies tej rasy mógł zostać wydany tylko i wyłącznie osobie, która może się pochwalić szlacheckim pochodzeniem od co najmniej czterech pokoleń. W związku z jego treścią odmówiono wydania wyżła Otto von Bismarckowi nazywanego Żelaznym Kanclerzem.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.