Spinone italiano to rodowity Włoch i jak przystało na południowy temperament, ma w sobie ogromne pokłady pozytywnej energii. Ten towarzyski i spokojny pies to przede wszystkim wszechstronny myśliwy. Choć wciąż niedoceniany to jednak wielu ekspertów uważa go za jednego z najlepszych psów wystawiających.
Charakter wyżłów włoskich szorstkowłosych
Wyżeł włoski szorstkowłosy to inteligentny i wszechstronny pies myśliwski. Cechą charakteru wyróżniająco go na tle innych wyżłów jest upór. To sprawia, że pies wymaga konsekwentnego prowadzenia. Z drugiej strony jest również wyjątkowo łagodny i czuły. Z kolei te cechy charakteru pozwalają mu odnaleźć się w roli oddanego towarzysza rodziny. Przyjazne nastawienie wyżła włoskiego szorstkowłosego przekłada się na dobre relacje z innymi zwierzętami.
Wygląd wyżła włoskiego szorstkowłosego
Wyżeł włoski szorstkowłosy jest silnym i dużym psem o rozwiniętej muskulaturze. Tułów jest wyraźnie wpisany w kwadrat. Długość kufy jest równa części mózgowej czaszki. Widziana od przodu tworzy kwadrat, a jej boki są równoległe. Charakterystyczną wyglądu są również mocne szczęki. Łuki zębowe są dobrze rozwinięte. Szyja jest umięśniona i mocna, ale ważne są odpowiednie proporcje. Jej obwód powinien sięgać 1/3 wysokości kłębu, a długość nie powinna być mniejsza niż 2/3 długości głowy.
Klatka piersiowa jest obszerna i głęboka. Lędźwie jest lekko wypukłe, ale w jego wyglądzie widać silnie rozwinięte mięśnie. Ogon szczególnie u nasady jest gruby. Nie ma frędzli i może być noszony opadająco lub poziomo. Kończyny przednie widziane z przodu są idealnie równoległe. Bark jest mocny i długi, a śródręcza płaskie, natomiast łapy okrągłe i zwarte. Kończyny tylne są trochę wypukłe i dobrze kątowane. Krok jest wolny, a podczas polowania następuje szybki i płaski kłus.
Nos wyżła włoskiego szorstkowłosego wyróżnia charakterystyczny wygląd wyższego brzegu, który jest gruby i silnie zaokrąglony. U osobników białych ma jasnoróżowy kolor, natomiast jest nieco ciemniejszy u białych i pomarańczowych psów. Brązowy kolor nosa mają psy dereszowato-brązowe. Uszy mają trójkątny kształt, a oczy są duże, otwarte i rozszerzone. Tęczówka przyjmuje odcień koloru umaszczenia i ma żółto-brunatną barwę.
Wzorzec FCI nr 165
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 – Wyżły, Sekcja 1 – Wyżły kontynentalne
Kraj pochodzenia: Włochy
Wielkość: Zgodnie z wzorcem rasy idealna wysokość w kłębie dla psów wynosi pomiędzy 60-70 cm, natomiast dla suk 55-65 cm.
Waga: Pożądana masa ciała u psów wynosi pomiędzy 32 a 37 kg, natomiast u suk w przedziale 28-30 kg.
Maść i szata: sierść jest szorstka, sztywna i nie ma podszerstka. Jej długość na tułowiu wynosi 4-6 cm. Umaszczenie może być białe, białe z pomarańczowym nakrapianiem, białe z brązowymi plamami, dereszowato-brązowe lub dereszowate. Znaczenia podpalane, trójkolorowa szata i kolor czarny są niedopuszczalne.
Zdrowie: Psy tej rasy zaliczają się raczej do odpornych, choć należy zwrócić uwagę na bardzo dużą skłonność do dysplazji łokciowej i biodrowej. Wyżły włoskie szorstkowłose tak jak pozostałe psy z grupy wyżłów są również narażone na choroby serca i oczu.
Długość życia: od 12 do 14 lat
Cena wyżła włoskiego szorstkowłosego: ceny około 4000- 4500 złotych
Żywienie wyżłów włoskich szorstkowłosych
Podstawą odpowiedniej diety jest jej zbilansowanie. Oznacza to, że powinna być dopasowana do trybu życia psa i jego aktywności. Psy w okresie polowań mają zwiększone zapotrzebowanie energetyczne, dlatego żywienie powinno uwzględniać odpowiednie proporcje tłuszczu i białka. Ze względu na tendencje do skrętu żołądka psy powinny spożywać mniejsze posiłki częściej. Tuż po jedzeniu pies powinien odpocząć. Żywienie to również odpowiednia suplementacja, która jest szczególnie ważna u ras narażonych na dysplazję stawów. W tym celu najlepiej omówić konieczność przyjmowania suplementacji z lekarzem weterynarii.
Zdrowie – choroby typowe dla wyżła włoskiego szorstkowłosego
Wśród typowych dla rasy chorób znajdują się dysplazja stawu biodrowego i łokcia. Prawdziwą zmorą tych psów już od najmłodszych lat jest ataksja móżdżkowa. Choroba ma podłoże genetyczne i jest poważnym zaburzeniem neurologicznym. To poważne obciążenie dla zdrowia tej rasy, ponieważ ataksja móżdżkowa jest nieuleczalna. Większość szczeniąt obciążonych tą chorobą nie dożywa 1 roku. Problemem rasy jest również skręt żołądka. Innymi przypadłościami typowymi dla wyżłów są choroby oczu i alergie.
Wyżeł włoski szorstkowłosy – dla kogo?
Na samym początku należy wspomnieć, że spinone italiano jest psem wyłącznie dla osób bardzo aktywnych. To idealny towarzysz długodystansowych biegów i miłośnik psich dyscyplin sportowych takich jak: canicross, szukanie trufli czy agility. Pies tej rasy bardzo szybko się uczy, a w miarę nauki ma apetyt na więcej. To wszechstronny pies myśliwski, dlatego polowanie to jego żywioł. Przyszły właściciel powinien zdawać sobie z tego sprawę.
Najlepszym miejscem zamieszkania jest dom poza miastem w pobliżu, którego znajdują się łąki i jeziora. Wyżeł włoski szorstkowłosy z pewnością nie jest psem dla osób starszych. To oddany pies rodziny, jednak o silnym instynkcie myśliwskim, dlatego będzie dążył do dominacji dzieci jako młodszych przedstawicieli stada. Rasa nie jest również idealnym wyborem na pierwszego psa ze względu na większy niż u innych wyżłów upór. Ten sprawia, że pies często nie słucha się właściciela i chodzi swoimi ścieżkami.
Pielęgnacja wyżłów włoskich szorstkowłosych
Spinone italiano jest szorstkowłosym psem, co sprawia, że wymaga regularnej pielęgnacji. Zalicza się do niej również trymowanie, które powinno odbywać się 3-4 razy w roku. Przedstawiciele ras szorstkowłosych nie linieją, dlatego muszą być regularnie szczotkowane, aby usunąć martwą sierść. Do pielęgnacji sierści wyżła włoskiego szorstkowłosego najlepiej sprawdzą się: szczotka z naturalnego włosia, szczotka druciana, a także grzebień o średnio gęstym rozstawie zębów. Sam wybór odpowiednich przyrządów nie jest jednak kluczem do sukcesu.
Należy pamiętać, aby przystąpić do szczotkowania sierści dopiero po jej zwilżeniu specjalną odżywką. Preparaty pielęgnacyjne sprawią również, że sierść będzie bardziej miękka i nawilżona. W ten sposób będzie lepiej wyglądała, ale stanie się również bardziej odżywiona. Wyżła włoskiego szorstkowłosego kąpie się rzadko. Rekomendowaną częstotliwością jest 3-4 razy w roku. Alternatywą dla kąpieli podobnie jak w przypadku innych ras szorstkowłosych jest wyczyszczenie sierści za pomocą zwilżonej waty z lotionem. Ostatnim elementem wchodzącym w skład pielęgnacji jest kontrola zębów, uszu, oczu, a także okolic odbytu.
Wady i zalety wyżłów włoskich szorstkowłosych
Zalety wyżłów włoskich szorstkowłosych:
- szybko i chętnie się uczy
- stworzony do polowania
- delikatny charakter
- lubi zabawę
- ma przyjazne nastawienie
- ma predyspozycje do szybkiego kłusu
Wady wyżłów włoskich szorstkowłosych:
- może powodować zniszczenia (jeśli nie ma odpowiednio dużo ruchu i zajęcia)
- ma silny instynkt łowiecki
- bardzo uparty
- wymaga dużo ruchu
- musi polować i cały czas potrzebuje coraz bardziej wymagających zadań
Historia i pochodzenie wyżła włoskiego szorstkowłosego
Spinone italiano to jedna z najstarszych ras myśliwskich. Prawdopodobnie były one sprowadzone do Włoch przez greckich kupców w czasach Cesarstwa Rzymskiego. Została rozpowszechniona w malarstwie XV i XVI wieku. Najbardziej znanym dziełem sztuki ukazującym psa tej rasy jest fresk Andrea Mantegna znajdujący się w pałacu w Mantoue. Rasa narodziła się w Piemoncie, czyli w północno-zachodnich Włoszech.
Nazwa rasy pochodzi od włoskiego słowa spinoso, które na polski tłumaczymy jako kolczasty. Określenie to nawiązuje do szorstkiej sierści psa. Rasę uznaje się za krzyżówkę włoskich psów gończych z wyżłami, a także gryfonów, po których psy tej rasy dziedziczyłyby sierść. Kynolodzy nie są jednak w tej kwestii zgodni i wymieniają również inne rasy.
Ciekawostki o wyżłach włoskich szorstkowłosych
W czasie II wojny światowej wyżły włoskie szorstkowłose były bardzo pomocne i ściągały wiele niemieckich patroli. Pod koniec wojny rasie groziło wyginięcie, ale na szczęście wielbiciele tej rasy temu zapobiegli. Spinone italiano są najbardziej znane w swojej ojczyźnie – Włoszech. Cieszą się dużą popularnością również w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, natomiast w Polsce są rasą bardzo rzadką.
