Zwichnięcie rzepki u psa – przyczyny, objawy, leczenie i operacja

Zwichnięcie rzepki u psa to dość powszechny problem, z którym borykają się czworonożni przyjaciele, a zwłaszcza przedstawiciele małych ras. Niesie za sobą wiele przykrych konsekwencji takich jak zapalenie, ból, uszkodzenie chrząstki czy zerwanie więzadła. Jak objawia się wypadająca rzepka u psa? I co musisz o niej wiedzieć?

Zwichnięcie rzepki u psa – charakterystyka

Zwichnięcie rzepki u psa jest dość często diagnozowanym problemem ortopedycznym, zarówno u psów małych, jak i dużych ras. Choć częściej zdarza się u tych pierwszych. Rzepka u psa wraz z kością piszczelowa uraz udową tworzy staw kolanowy. Jej funkcją jest ochrona stawu kolanowego.

Można ją nazwać amortyzatorem. Porusza się ona w górę oraz w dół w linii prostej, w rynience, którą wytwarza bloczek kości udowej z każdym ruchem zginania oraz prostowania. W sytuacji, gdy rzepka u psa przemieszcza się na stronę przyśrodkową lub boczną, poza krawędź bloczka kości udowej, mówimy o jej zwichnięciu.

Zwichnięcie rzepki u psa cechuje się zaburzeniami ustawienia w linii prostej mięśnia czworogłowego, rzepki z więzadłem prostym oraz boczną kością udową. Może zdarzyć się, że rzepka się wymknie, ale powróci na swoje miejsce.

Niekiedy dochodzi do sytuacji, w której wyskakuje i nie powraca do rowka. Występuje na jednej lub obu nogach. Medycyna weterynaryjna wyróżnia 4 stopnie zwichnięcia:

1. Stopień I – są to najmniejsze zmiany. Pies może w ogóle nie kuleć lub kulawizna pojawia się bardzo rzadko. W takiej sytuacji schorzenie wykrywa się zazwyczaj przypadkowo podczas np. kontroli w gabinecie weterynaryjnym. S W stopniu z tym staw kolanowy jest prawie normalny i nie występują zaburzenia ruchu. Warto jednak zaznaczyć, ze zwichnięcie jest możliwe przy użyciu niewielkiej siły i przy wyprostowanym stawie. Natomiast, gdy przestanie się używać siły, rzepka wraca do prawidłowego ułożenia.
2. Stopień II – obserwuje się skierowanie palców kończyn miedniczych do środka. Dodatkowo pupil unika prostowania stawów kolanowych. Może wystąpić uszkodzenie chrząstki stawowej. Stopień drugi opisuje się jako luźne usytuowanie rzepki. Rzepka u psa zsuwa się z bloczka łatwiej niż w sytuacji, gdy mamy do czynienia z pierwszym stopniem.
3. Stopień III – w tym stopniu występuje już znaczne i trwałe przesunięcie rzepki. Co prawda, w momencie uciskania można ją prawidłowo ułożyć. Natomiast po puszczeniu siły, ponownie się przesuwa. Można zaobserwować, że pupil podnosi kończynę podczas ruchu. Natomiast przy zginaniu i prostowaniu stawu kolanowego, widać odwodzenie oraz przywodzenie stawu skokowego
4. Stopień IV – określa najbardziej zaawansowany stopień zwichnięcia rzepki. Rzepka u psa jest tak przesunięta, że wymagana jest interwencja chirurgiczna. Nie ma możliwości, aby przywrócić ją do anatomicznego położenia. Symptomy są widoczne w postaci kulawizny.

Wypadająca rzepka u psa – rasy zagrożone problemem

Problemy z rzepką występują o wiele częściej u psów niż kotów. Co ciekawe, schorzenie diagnozuje się zazwyczaj u suk. Warto jednak pamiętać, że zwichnięcie rzepki u psa może być zdiagnozowane u każdego czworonoga bez względu na rasę czy wielkość. Jednak najczęściej spotyka się u psów małych ras.

To predysponowanych zalicza się m.in.

• Yorkshire Terriery,
• Pudle małe oraz miniaturowe,
• Pinczery miniaturowe,
• Pekińczyki, Chihuahua,
• Jamniki,
• boston terriery,
• chow-chow,

To właśnie u przedstawicieli wyżej wymienionych ras występuje zwichnięcie nawykowe, wrodzone uwarunkowane genetycznie, które diagnozuje się najczęściej. Problem dotyka także psów większych ras w młodym wieku m.in. Golden Retrieverów, Labradorów, bokserów, rottwailerów oraz Dogi Niemieckie.

Przyczyn powstania schorzenia jest kilka:

• wady genetyczne – najczęściej rzepka u psa wypada na stronę przyśrodkową stawy kolanowego (głównie u małych ras) lub na stronę boczną – u przedstawicieli ras dużych,
• następstwo urazy – zwichnięcie może by, również następstwem urazu np. niefortunnego skoku z nawet niewielkiej wysokości czy też wypadku komunikacyjnego. Najczęściej jest to zwichnięcie jednostronne. Kulawizna jest natychmiastowa i bardzo silna,
• wady postawy kończyn tylnych – mogą one przyczynić się do zwichnięć rzepki. Zalicza się takie wady, jak koślawość kolan oraz szpotawość.

Zwichnięcie rzepki u psa – przyczyny

Niestety  przyczyny wystąpienia choroby na tle genetycznym do dziś nie są dokładnie poznane. Uznaje się, że winowajcą są geny oraz udział czynników środowiskowych.

Warto zaznaczyć, że zwichnięcie rzepki u psa występuje już w pierwszych miesiącach jego życia. Schorzenie pojawia się dopiero w wieku 2-6 miesięcy, kiedy czworonożny przyjaciel zaczyna być samodzielny i prowadzi aktywne życie.

Problem pojawia się najczęściej wtedy, gdy elementy stawu kolanowego nie są ułożone w prostej linii. Skutkuje to nieprawidłowym zakrzywieniem. Wśród czynników predysponujących zalicza się patologie stawu kolanowego, takie jak:

• niedorozwój przyśrodkowego grzebienia bloczka kości udowej,
• nieprawidłowe położenie guzowatości kości piszczelowej,
• płytkość bloczka kości udowej,
• zaburzenie kształtu, a także wielkości rzepki,
• uogólniona wiotkość stawowa,
• patologia mięśnia czworogłowego uda,
• nieprawidłowa rotacja kości piszczelowej,
• wady postawy, takie jak koślawość, szpotawość kości udowej.

Objawy zwichnięcia rzepki u psa – jakie są?

Objawy związane ze zwichnięciem rzepki będą zależeć od stopnia zwichnięcia, kierunku przemieszczenia się rzepki, a także wieku psa, jego masy ciała oraz stopnia aktywności. Bardzo istotna jest także częstotliwość zwichnięć.

Objawy nie zawsze wskazują na schorzenie, co niestety bardzo często utrudnia postawienie odpowiedniej diagnozy. Opiekunowie nie zawsze łączą chwilową kulawiznę z problemem na tle ortopedycznym.  Warto jednak zwrócić na takie symptomy, jak:

• trzymanie niesprawnej nogi w górze podczas chodzenia – warto bacznie obserwować pupila. Taka sytuacja zazwyczaj ma miejsce przez kilka pierwszy kroków. Pupil może zapiszczeć i unieść łapkę, a potem już normalnie chodzić. Zdarza się, że czworonożny przyjaciel będzie unosił nogę zgiętą pod nietypowym kątem,
• ból – rozluźniona rzepka u psa może powodować ból. Zaobserwujesz wtedy, że pupil liże kolana, nie jest chętny do chodzenia,
• kulawizna – pojawia się nagle i ma charakter krótkotrwały. Zaobserwujesz ją w trakcie ruchu. Pamiętaj jednak, że typowa kulawizna towarzyszy zaawansowanemu stadium choroby. Wcześniej zdarza się, ale bardzo rzadko.

Warto obserwować swojego pupila i w razie wystąpienia jakichkolwiek wątpliwości, zgłosić się do lekarza weterynarii. Im szybciej problem zostanie wykryty, tym łatwiej zapewnić zwierzakowi komfort.

Operacja rzepki u psa – jak wygląda?

Zwichnięcie rzepki u psa wymaga interwencji lekarza weterynarii. Jeśli zauważysz jakiekolwiek objawy, które wskazują na schorzenie, zabierz psa do gabinetu weterynaryjnego. Lekarz przeprowadzi z Tobą wywiad. Koniecznie powiedz mu o swoich obawach, a także symptomach, jakie występują u czworonożnego przyjaciela.

Weterynarz zleci badanie ortopedyczne. Pomocne będzie badanie RTG kończyn miednicznych i bioder,  które pozwoli na postawienie diagnozy. Leczenie polega na przeprowadzeniu operacji. , której celem jest utrzymanie rzepki w odpowiednim miejscu.

W weterynarii jest kilka sposobów procedur chirurgicznych, do których zalicza się:

• plastyka trocza,
• plastyka powięzi szerokiej,
• szew dorotacyjny rzepkowy,
• wycięcie fragmentu torebki stawu oraz namarszczenie torebki stawowej,
• „uwolnienie” mięśnia czworogłowego,
• pogłębienie bloczka,
• usunięcie rzepki,
• przemieszczenie guzowatości kości piszczelowej.

Operacja rzepki u psa jest jedyną formą leczenia w stanach zaawansowanych.

Operacja rzepki u psa – ile kosztuje? Cena zabiegu

Operacja rzepki u psa jest jedyną formą leczenia w stanach zaawansowanych. Zaleca się ją przede wszystkim szczeniętom ze zwichnięciem III i IV stopnia. Musisz mieć świadomość, że interwencja chirurgiczna kosztuje i to nie małe pieniądze.

Do kosztów zalicz nie tylko samą operację, ale również koszty związane z późniejszymi wizytami kontrolnymi. To niezwykle istotne, aby zapewnić czworonożnemu pupilowi komfort na długie lata.